’s Ochtends neem ik de bus na door Majija naar de terminal te worden gebracht. Scandinavian Express lijkt het eerste moment een totaal ander busbedrijf. Bagage wordt gewogen en gemerkt. Passagiers wachten in een omheinde busterminal. De Tanzanianen hebben zo vanachter een hek zicht op de bagage van de grotendeels mzungu passagiers. De rit naar Iringa duurt vrij lang, zo’n tien uur. Gelukkig is er buiten vanalles te zien. Langzaam ( hoewel de chauffeur echt wel vlamt) verandert het landschap. Jammer genoeg begint het na Morogoro in Mikumi National Park te regenen. Omdat de chauffeur waarschijnlijk vreest te laat in Iringa aan te komen, steekt hij nog wat km’s bij en raast hij zijn bus over de weg. Meerdere auto’s, 4x4’s, dalah dalah’s worden voorbij gestoken. De regen zorgt voor sommige passagiers voor nattigheid. Vochtige plekken worden op het plafond van de bus gevormd en mijn buur kruipt dichter in mijn richting. Een Brit voor me maakt zich kwaad. Ik voel me eventjes beschaamd in zijn plaats. De Italiaan Gabriel voor me (die me wat later aan een safarinr. helpt) troost zijn buur met TIA (this is Africa). De bus heeft inderdaad wat vertraging en ik vind het vervelend als ik Berndt en zijn compagnon een anderhalf uur later moet begroeten.
Omdat Berndt het morgen nog wat druk heeft vertoef ik morgen nog wat in Iringa. Later die avond eet ik een typisch Afrikaans maal; legkip met rijst. Alleen ugali is nog typischer, denk ik. Door een nog steeds actief Iringa trek ik naar de lodge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten