Na eventjes te hebben geobserveerd werd ik werkelijk er in gegooid. Misschien wel de beste manier om aan de kinderen en de school te wennen. Een bepaald moment tijdens de Engelse les zei de onderwijzer gewoon; ‘and now we are listening to teacher Hannes’ waarop de volledige klas rechtstaat en een volledig enthousiast ‘Goodmorning Teacher Hannes’ roept. Z’on warm onthaal krijg je als Vlaamse nieuwe leerkracht zelden. De kinderen zijn ook zeer behulpzaam en lief. In de oudste jaren zijn ze wel wat meer schuchter maar dit komt vast ook door de leeftijd.
Het lesgeven op zich is niet zo eenvoudig. Hoewel ik de leerstof ken, is het soms moeilijk om bv. bewerkingen met breuken uit te leggen in het Engels. Mijn kennis Engelse grammatica zit mogelijks nog verder. Gelukkig heb ik al het materiaal bij me en kan ik genoeg oefenen en studeren. Het is nog een voordeel, zo wordt mijn Engel een stuk beter en vlotter. Het is ook zeer grappig om de typische ‘afrikaanse’ onderwijsuitspraken te gebruiken zoals ‘are you following?’ and ‘isn’t it?’, ‘Are you with me’ is ook een typisch gebruikt zinnetje. Af en toe probeer ik een woordje Swahili er tussen te gooien en dit vinden de leerlinger super. Hoewel New Era een English medium school is kijken mijn collega’s dit gelukkig door de vingers. Ze gaven me zelf een een woordenboek Swahili, ze apprecieren het dus wel dat ik de taal wil leren.
Qua reizigersongemakken valt dit reuze mee. Maaglast is miniem en de muggen laten me ook redelijk met rust. Mijn muskietennet moet wel wat worden aangepast, kan ik me straks misschien mee bezighouden. Wat me morgen te wachten staat is ook nog een verrassing. Mijn lessenrooster is nog steeds ‘under construction’. Het enige wat ik kan doen is mijn Engels en Swahili bijschaven. De kinderen die hier rondlopen in de Nursery school houden me ook aardig gezelschap. Velen van de kinderen uit de Primary school logeren hier waar ik verblijf in de Nursery school. Dit omdat sommigen zeer ver wonen en door de slechte wegen en sporadische stortbuien anders niet op tijd op school zouden geraken. Niet dat het nu altijd lukt…gelukkig tilt men in Tanzania daar niet echt zwaar aan. Door het weer komen leerkrachten en leerlingen gewoon vanaf wanneer de regens hen dit toelaten. Die avond neemt Majija me nog mee voor een avondwandeling door de buurt. De talloze kraampjes, zaakjes en rondhangende mensen doen met terug beseffen dat ik op een bijzondere plek vertoef. Later die avond ontmoet ik Richard Seni. Deze padre de familias is zelden thuis en het is ook met hem dat ik de eerste contacten heb gelegd. Richard is een impossante man die wijsheid en authenticiteit uitstraalt.
Later die avond lig ik terug zwetend in mijn bed naar alle boeiende geluiden te luisteren, de gezongen gebeden van de moskee, de Tanzaniaanse muziek, het Swahili gebrabbel van de kinderen (ze kunnen zich nu eens volledig uitleven) en de talloze honden uit de buurt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten