Vrijdag 15 februari

Vandaag is er zelf geen PPI moment. Teacher Susan spreekt de leerlingen vanuit hun vertrouwde rijenopstelling toe en laat ze wat bewegingsoefeningen doen. Ze stelt de leerlingen gerust dat teacher Hannes vandaag wat activiteiten zal voorzien. Ik probeer de leerlingen dan maar bezig te houden met vanalles en nog wat. De werkjes van de leerlingen in België, een kort herhalingsmoment wiskunde, de spelletjes voor klas drie en vier. Op het einde van de dag deel ik de examens en resultaten aan mijn klas uit. Als ik naar de Nursery School wandel maak ik de bedenking dat ik niet zo tevreden ben over mijn week. Hoewel ik dit misschien niet moet zijn maakt dit gevoel zich toch van mij meester. Geduld en relativeringsvermogen zullen me nog vaak van pas komen, het hoort nu éénmaal bij het werken als vrijwilliger in een ver land. Margret en de anderen zijn weer dolenthousiast dat het terug weekend is. Vanavond nemen Majija en Kim me mee naar het nachtleven van Dar Es Salaam. We vertrekken omstreeks 10.00 pm en kruipen de dalah dalah in. De grotere dalah dalah zitten eigenlijk wel comfortabel, dit in tegenstelling tot hun veel talrijkere kleine broertjes. Ik voel me wel weer een vreemde eend in de bijt door mijn (hoewel al wat gebruinde) mzungu huid. Vele blikken staren me aan maar uit mijn ervaring weet ik dat ik hier niet voor moet vrezen. Voor een nieuweling kan de nieuwsgierigheid van de Tanzaniaan misschien bedreigend of bevreemdend overkomen. De mensen hier zijn vaak ook veel socialere wezens dan sommige Vlamingen. ‘Just mind your own business’ is dus niet aan Tanzania besteedt. We drinken wat in een lokale pub en begeven ons later naar de nachtclub. De security wordt bemand door twee reuzen van kerels die me volledig fouilleren. Met de metaaldetector voeren ze zelf een grondiger check-up dan op het vliegveld. De club zit bomvol. Zowel blanken, zwarten en aziaten dansen en drinken zich hier te pletter. De tijd in de club is fijn en we drinken stevig door. Eerlijk gezegd ben ik het tempo niet meer zo gewoon. Wijselijk begeef ik mij naar de dansvloer om me wat aan het gerstenat te ontrekken. Mijn gezelschap is blij dat ik me vermaak. In feite heeft deze club wel iets weg van het Brugse Entrepot. Het is alleen maar wat exotischer bevolkt en de muziek is bijna uitsluitend dancehall. Mijn omstaanders observerend hoort hier natuurlijk een lekker lijfelijke dansstijl bij. Later die nacht worden velen vervelend dronken. Meiden die eerder vriendelijk lachten of knikten klampen me nu aan onder het eeuwige stramien; Jambo mzungu, your name pleaze, you dansie nice, bring me to your home…
Ik probeer ze vriendelijk af te wimpelen maar dit lukt niet zoals ik het zou willen. Mijn blanke huid wekt vast intresse maar impliceert toch vooral voor hen rijkelijk ‘fedha, fedha, fedha (geld). Omdat ik het een beetje beu geraak ga ik even buiten wachten. Om vijf uur is de club opeens leeg. Mijn gezelschap besluit dan ook lichtelijk aangeschoten de taxi, de dalah dalah naar huis te escorteren.