Die ochtend ontwaak ik door alle geluiden die reeds vroeg door de lodge weerklinken. De altijd aanwezige moslimzang is er natuurlijk ook bij. In de voormiddag nuttig ik een simpel maar smakelijk ontbijt van mango en brood. Later verken ik Iringa en maak ik de bemerking dat er buiten kraampjes weinig te beleven valt.
Ik maak voor mezelf dan het plan om de historische en geologische site van Isimilia te bezoeken. Helaas is het transport er naar toe nogal moeilijk. Ik vraag om inlichtingen aan de balie van mijn lodge en maak zo kennis met Omar, eigenaar van twee benzinestation. Omar stelt me gewoon direct voor om me een lift te geven naar de site. Eerst rijden we wat rond om de man zijn omzet op te halen. Daarna vertrekken we, vergezeld door een vrouwelijke collega naar de site. Daar aangekomen krijgen we van de gids wat uitleg over gevonden artefacten. De vuistbijl, speer en schraper zijn me niet onbekend maar het is toch helemaal anders dan op papier. Wat later vertrekken we met een groep ‘oudere’ Ierse, Engelse en Duitse vrijwilligers voor een tocht door het gebied. De verschillende planten en bloemen sieren het pad. Ik geniet van dit bezoek en ben mijn vriend uit Morogoro zeer dankbaar. Wanneer ik na afloop hun ingang wil betalen, lacht de gids dit weg. Don’t worry about them, they just want you to be their guest’. Dit soort vriendelijkheid en behulpzaamheid was mij weinig bekend en het stelt me zeer dankbaar. Voor mijn begrip van wederkerigheid in handelen doet dit altijd vreemd aan.
Die avond trek ik voor een maal terug naar mijn vertrouwde stek. De keuze van mijn maal is wat beter verteerbaar. Ik eet aardappelen met wat geroosterd rundsvlees. Enkel de pili pili saus nuttig ik met mate.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten