Begin deze week profiteerde ik van het paasverlof om enkele dagen naar Zanzibar te gaan. Eerst ging ik de trip samen met Majija doen maar omdat Majija’s beurs het zogezegd niet toeliet ging ik er dan naar alleen op uit trekken. Op het laatste moment bleek dan dat Eline, Rowling en Tine een dag vroeger zouden vertrekken en gingen we dus samen met zijn vieren zondagmorgen de boot nemen, zondagmiddag eigenlijk want ondertekende vergat zijn paspoort. Zoals alles voor toeristen in Tanzania zijn er ook voor de boot verschillende mogelijkheden alsook verschillende sjacheraars om de tickets aan de man te brengen. Uiteindelijk slaagden we er wel in om een vrij goedkoop ticket te bemachtigen voor een behoorlijk veilige boot. Na een tocht van drie uur kwamen we aan in de haven van Stown Town. 
De hoofdstad van Zanzibar is naast een toeristische trekpleister best wel nog een aardige en gezellige plek. De plek doe zeer oosters aan en dat is ook niet verwonderlijk omdat het merendeel van de Zanzibari niet van Bantoe maar van Arabische origine is. Volgens mensen uit het Tanzaniaanse vasteland zijn de mensen van de Pemba stam (Arabisch-Bantoe) niet betrouwen. Wat wel aardig is in Zanzibar is natuurlijk de rijke historiek die de stand herbergt maar ook het feit dat de mensen al aan blanke toeristen gewend zijn en dus minder staren. Negatief hieraan is dat de verkopers wel dubbel zo hard proberen je in hun kraampje binnen te krijgen. De prijzen van dit eiland zijn vergeleken met het Tanzaniaanse vasteland zeer hoog en dit geeft me een minder fijn gevoel bij mijn verblijf. Alleen al het feit dat men dollars altijd prefereert boven Tsh. wijst op enige geldklopperij. Een dagje strandliggen geeft me de nodige kreeftallures en op de laatste dag van mijn verblijf neem ik ’s ochtends zeer vroeg de dalah dalah om terug in Stown Town de Spice tour aan te vangen. De tour brengt me naar de welbekende kruidenplantages waar een groot deel van de wereldproductie vandaan komt.Het is zeer interessant om eens de welbekende kruiden te zien die wij westerlingen normal enkel uit plastieken potjes kennen. Alsook geeft het zicht op het lange proces van onderhoud voor er eigenlijk maar geoogst kan worden. Ten vroegste is dit 3 jaar en dit voor kaneel waarvoor de schors van de boom moet worden geschraapt. Dit lange proces geeft ook de reden voor de zo dure prijs van specerijen.
In de namiddag bracht ik een bezoek aan het huis der wonderen waar het museum is ondergebracht. Na mijn bezoek wandelde ik nog eens door Stown Town en later nam ik de boot terug naar Dar.
Op woensdag is er de laatste lesdag voor de examens. Ik stel ze dan ook volledig in teken van herhaling en remediering. Die middag toont het regenseizoen zich van zijn lelijkste kant. Tijdens maart heeft het regenweer zijn hoogtepunt en dat is er nu wel aan te zien. Elke dag regent het nu voor een uur of twee. Maar de watermassa die dit teweegbrengt is aanzienlijk. Wegen en velden worden herschapen tot hippo-pools waar zelf krokodillen hun weg zouden in kwijt geraken. De laatste schoolbus rijdt zich dan ook vast in deze modder. Door telkens gas te geven graaft de chauffeur zich telkens dieper te modder in. De 4wheeldrive is blijkbaar kapot. Na lang sleuren, graven en trekken krijgen we het gevaarte terug uit de modder. TIA zegt uncle sefu met een glimlach op zijn lippen. Door modder gezegend keer ik terug naar de Nursery school
Geen opmerkingen:
Een reactie posten