Zondag 2/03/08

Gisteren al een mooie dag gehad en vandaag ziet het er ook mooi uit. De meiden van Katho vertelden me gisteren dat ze vervoer konden regelen voor Bagamoyo. Eerste afspraak was om 11 uur aan Makonde. Omdat het wat later wordt ga ik even een soda drinken. Ik krijg bericht dat het vervoer het laat afweten. Wat teleurgesteld wandel ik terug naar New Era. Richard en Margret stellen voor om me mee te nemen om hun dochter te bezoeken. Dan na de ugali krijg ik bericht dat de chauffeur zich overslapen had. Wat later sta ik terug te wachten aan Makonde en na een kleine 2 uur zit ik uiteindelijk in de jeep van Seifdin. De twee vrienden Seifdin en Omar zijn van het type vlotte kerels met geld en dit blijkt soms ook uit hun gedrag. We rijden Bagamoyo binnen en gaan eerst naar het museum aan de Livingstone Church.

Het museum toont de slavenhandel door de eeuwen heen alle belangrijke figuren en gebruiksvoorwerpen voor Bagamoyo. De plaats ademt werkelijk de ziel van de vroegere slavenhandel uit. Bagamoyo laat zich dan ook het best vertalen als een kreet naar verlossing van een last en een heimwee naar het thuisland. Achter het museum is de baobab te vinden waar de trouwe dragers van Livingstone na hun ellenlange tocht hun laatste groetaan hun mzungu-vriend gegeven hebben. Zijn hart ligt nu eenmaal ergens in Zambia begraven. Dit was de laatste wens van de ontdekkingsreiziger die het naar de normen van de tijd altijd goed voorhad met zijn zwarte medemens. Dit in tegenstelling tot de Arabische en Europese slavenhandelaars die van Bagamoyo een centraal punt in de Oost-Afrikaanse slavenhandel met India, het midden Oosten en de rest van Azie maakten. Vandaag was er me niet zoveel tijd gegund in Bagamoyo maar dat maak ik later wel nog goed.