Week 3 maart t.e.m. 9 maart

Omdat ik vanaf nu het leven hier en het lesgeven vrij gewoon begin te worden en niet elke dag boeiende dingen weet te vertellen, ga ik vanaf nu wekelijks verslag geven van mij bezigheden hier.

Deze week verliep eigenlijk zoals gewoonlijk. Op school gaf ik les zoals de kinderen en mezelf nu gewoon beginnen te worden en ik voel dat ik af en toe een klein success boek op het vlak van wiskunde en vocational skills. Als ik een leerling als Harun of Nshoma kan doen inzien hoe dat werken met breuken nu eenmaal in elkaar zit, schenkt me dat toch enige voldoening. Tijdens de pauzes heb ik vaak interessante gesprekken met mijn medeleerkrachten over de verschillende Afrikaanse stammen, het voor ons vreemde feit dat Afrikaanse mannen graag meerdere vrouwen huwen en zelfs het item lijstraffen wordt bespreekbaar. Over de stammen gesproken; de stam die mij eigenlijk het best gekend is vanaf nu is de ‘Chagga’. Het merendeel van mij gastgezin is namelijk Chagga en deze stamleden zijn vaak zeer ruimdenkend en grappig. Ze hebben hun oorspronkelijke woon en leefgebied in de streken rond Moshi en Arusha en ze hebben dezelfde voorouders als de beter gekende ‘Masai’. Het verschil met de Masai is dat de ‘Chagga’ minder blijven vasthangen in hun oude tradities. Ze hebben er wel respect voor maar ze blijven er minder van afhankelijk dan de Masai die toch wel soms met hun tijd zouden mogen meegaan. Door hun gebrekkige opleiding komen ze in de stad enkel aan de bak als haarvlechter, herder of watchman.

Woensdag was ik terug te gast bij de meiden van Katho voor en gezellige babbel en ik geniet terug van een lekker Belgisch maaltje. De meegebrachte aardappelen smaken me enorm en maken de stress van het neenemen van de acht kilo in een gammel zakje op de dalah dalah meer dan goed. Op donderdag was ik te gast op een send-away party van de neef van Richard en zijn aanstaande bruid Josephine. Een heus gebeuren met veel tradionele en minder traditionele elementen. De dansen en speeches waren echter zeer special. Iets vreemd was toch wel het gebruik dat na het afgeven van de cadeau’s de niet- organiserende familie moet vertrekken. De organiserende familie blijft dan nog even nafeesten. Dit mocht ik zaterdag dan terug ervaren maar dan met de andere familie op het huwelijksfeest van het koppel. Dit feest was echter veel christelijk geinspireerd en eerlijk gezegd een beetje saaier. Dit was ook te zien aan de gezichten van Margret, Richard en Majija. (die na een eindje in Zambia terug in het land is) de presentatie van de beide families, het gelukwensen van het koppel en de cadeautjes uitdelen waren hetzelfde maar deze zaken warden meer afgewisseld met gebeden. Het feest was behoorlijk vroeg gedaan en werd naar christelijke vroomheid geen alcohol geschonken. Op zaterdag probeerde ik vanalles te regelen in Dar en bezocht ik met grote interesse het Nationaal Museum. Vooral de prachtige houtsnijwerken en archeologische vondsten trokken mijn aandacht. Op zondag hing ik behoorlijk hard de toerist uit.