ergens gewend raakt. Stillaan begin ik te beseffen dat mijn verblijf in Tanzania niet meer lang duurt. Na de prachtige trip naar Mikumi vorig weekend vangt een korte lesweek aan. De week stel ik voor wiskunde volledig in teken van herhaling. Ik hoop dat de resultaten van de examens er zullen mogen wezen. Eerlijk gezegd heb ik serieuze inspanningen gedaan om de leerlingen tot inzicht te brengen. Op vlak van vocational skills heb ik een behoorlijk harde breuk gedaan met hetgeen de leerkrachten de kinderen keer op keer aanleren, elk jaar opnieuw. Terwijl vocational skills beschreven staat als een praktisch vak wordt het toch gortdroog en saai gegeven. Maar ja, ik mag eigenlijk al blij zijn als het wordt gegeven. Op woensdag was er weer een zondvloed in New Era. Wanneer de regen hier valt, valt ze serieus uit de lucht. De regen verandert het schoolpleintje in een grote modderpoel. Sports and Games wordt dus wijselijk afgelast. Omdat het vervangen door zwemmen wat lullig zou zijn worden de leerlingen terug naar klas gebracht. Ik neem de oudste klassen samen voor een activiteit.Woensdagavond ging ik na de examens typen terug naar de meiden in Tandika. Wanneer ik met de dalah dalah Mwenge bereik was het echter moeilijk om een rit naar Tandika te vinden. Ik nam dan maar een naar Kariakoo om zo dichter bij te komen. Kariakoo is echter een niet zo veilige buurt. Ik was dus maar al te blij als ik voor K/Koo een andere dalah dalah kon nemen. Die avond gaan we naar de Irish Pub en ja je hebt die hier blijkbaar ook in Afrika. De Ieren zijn wijdverspreid over de wereld maar de enige echte Ier die ik hier kon vinden is waarschijnlijk de cafebaas. Met zijn moddervet accent kondigde hij de karaokeliefhebbers aan. Samen met Rowling en de meiden maakten we er een gezellige avond van.
De volgende ochtend had ik echter minder geluk. Wanneer ik het verblijf van de meiden verliet nam ik voor een kort eindje de dalah dalah tot waar ik beter een rechtstreekse dalah dalah kon nemen om Kim te ontmoeten in Posta (Dar center). Wanneer ik de dalah dalah wou instappen houdt er iemand de deur voor mij open zodat ik op het nog vrije zitje vooraan kon gaan zitten. Omdat dit al een paar keer gebeurd is had ik er het eerste moment niet veel erg in. Ik ging zitten zoals ik het meestal doe, met mijn hand op linkerzak waar mijn gsm zit. Wanneer de dalah dalah echter stopte om wat mensen uit te laten voelde ik iemand in mijn zak graaien. Een hand kwam van tussen de leuningen en de persoon verlaat al rennend de dalah dalah. Iedereen schreeuwde en de chauffeur werd genoodzaakt te stoppen. De collega van de chauffeur liep achter de dief maar wat later moest deze terugkeren met de boodschap dat hij bang was zelf te worden bestolen of geslagen. Ik ging dan maar wijselijk een andere dalah dalah nemen en wisselde gegevens uit met een student die de dief blijkbaar kende en ging proberen mijn SIM kaartje terug te krijgen. De volgende dag kan ik een nieuwe gsm kopen en ontmoette ik de student Michael terug bij Mwenge. Hij had met een geducht verhaal mijn kaartje kunnen terugkopen. Ik bedank hem uitbundig en kon me op deze manier heel wat heen en weer geloop besparen. Gelukkig voor de dief gebeurde er niet wat er soms gebeurt in Dar wanneer mensen een dief kunnen vatten. Omdat diefstal zo frequent is en de politie vrijwel machteloos is nemen de mensen het heft in eigen handen. Wanneer een dief op heterdaad betrapt wordt wordt hij soms doodleuk gestenigd of gevangen in een autoband en levend verbrand. Gelukkig voor de dief kon hij dus vlug weglopen. Maar in sommige delen van Dar zoals Kariakoo is diefstal zo dagelijks dat mensen het volledig zat zijn.
Later die week op vrijdag genoot ik van een dagje Bagamoyo met Kim en Majija. Het deed me deugd de plek op een tragere manier te bezoeken. Ons vervoermiddel was namelijk de fiets. Daarmee was mijn wens om te fietsen in Afrika al in vervulling gegaan. We bezochten de oude restanten van moslimgraven in Kaule en we genoten van de rustieke omgeving van Bagamoyo die me veel aangenamer aandeed dan het drukke Dar. Op de terugrit bezochten we een mamba(krokodil) farm.De omgeving van Bagamoyo is gekend voor zijn vele kunstenaars en geschiedenis en dit is ook te zien in de vele kunstwerken langs de weg naar de site. Vele studenten en vrijwilligers in Bagamoyo en dit zorgt ook terug voor een fijne, gezellige sfeer. Ik kom zeker nog een derde keer terug naar deze plek. Maar voor de rest van de korte vakantie staat misschien het mooie Zanzibar op het programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten