Week 3/04 t.e.m.6/04

Zaken evalueren is nooit eenvoudig, dat is nu ook het geval. Over mijn lesgeven in New Era heb ik natuurlijk gemengde gevoelens, maar ze hellen dan wel overwegend over naar de positieve kant. Als ik terug in Belgie vragen zal vragen over de aard van het Tanzaniaanse onderwijs zal ik toch eerst eens goed moeten nadenken. Wat kun je zeggen zonder te veralgemenen? Je zou kunnen zeggen dat... Tanzanianen hun job minder ernstig nemen dan andere wereldburgers. Maar sommige leerkrachten in New Era zijn dan soms weer zeer gedreven en ambitieus. Tanzaniaanse kinderen bij momenten (eigenlijk altijd) zeer beleefd zijn, het minder hebben voor structuur en netheid en niet echt zachtaardig zijn voor hun soortgenoten. Maar terug, zijn niet alle kinderen zo? Over mijn lesopdracht kan ik maar zeggen dat ik het jammer vond en vind dat ik geen Franse les kon geven. Richard en Margret zagen er uiteindelijk van af omdat er gewoon geen opvolging mogelijk zou zijn. Leerkrachten Frans zijn in Tanzania al even zeldzaam als de neushoorn. Op het vlak van Wiskunde heb ik erg veel werk verricht. Naast mijn gewone lessen gaf ik tutoring, remediering,... Jammer genoeg gaf dit niet het gewenste resultaat. Dit stemde me zeer droef. Op de andere leerkrachten afgaande beschouwen ze het falen voor Wiskunde als een nationale ziekte. 'Dan zouden er ook geen goede Wiskundeleerkrachten zijn in Tanzania?' kaats ik de bal dan maar terug. Dan verandert de stelling naar het ontbreken van een goede werkhouding bij de leerlingen. Pff, het blijft me een vreemde zaak... Ik heb trouwens een prachtig afscheid gekregen van New Era. Op woensdag werd er onverwachts een bijeenkomst met alle leerlingen gedaan om teacher Hannes te bedanken. Eerlijk gezegd kreeg ik het even moeilijk. De leerkrachten en leerlingen toonden op deze manier echt hun appreciatie voor hetgeen ik gedaan heb. De leerlingen brachten dansjes, liedjes,... en ik kreeg zelf heel wat mooie cadeautjes. Dit hoefde natuurlijk niet maar het maakt het souvenirbestand wel aangenaam wat talrijker. Op donderdag hadden we de voorstelling van ons schooltoneelstuk van klas 5 en 6. We bewerkten het verhaal 'Two ways to count to ten'. Het liberiaanse sprookje kwam mooi tot zijn recht en de kinderen genoten allen van het schouwspel. Vrijdag organiseerde ik een hoekenwerk voor klas 3 en speelde ik bewegingsspelletjes met de andere klassen. (zo lang de regen het toeliet ,) Terwijl ik dit bericht typ ben ik al reeds in Arusha voor een tweeweekse rondreis door het noorden van het land. Dus als berichten even uitblijven. Mimi ni ya safari...